Z drugim co do wysokości wzniesieniem Gór Wałbrzyskich -

Chełmcem, sąsiaduje o wiele niższy szczyt Mniszek (704 m.n.p.m.). Obie te góry powstały w wyniku podziemnego przemieszczenia się magmy; kopułę Chełmca tworzy lakkolit, a Mniszek to boczna intruzja, w terminologii geologicznej zwana apofizą. Na południowych stokach Mniszka od dość dawna znane były "rozpadliny w lesie", o których krążyły opowieści wśród okolicznych mieszkańców. W 1997 roku postanowił je sprawdzić Wałbrzyski Klub Górski i Jaskiniowy. Okazało się, że na dość stromym stoku po tej stronie góry, utworzyły się pęknięcia poprzeczne do jego spadku. Dwa z nich ze względu na rozmiary i charakter mogą zostać nazwane jaskiniami niekrasowymi. Szczeliny te są dość wąskie (1 -2 metry), o długości dochodzącej do 50 metrów. Leżą w odległości około 20 m od siebie i mają prawie równoległy przebieg. Wyżej położona jaskinia Podłużna Szczelina II (na zdjęciu) ma 63 m. długości przy głębokości 36 m., co daje jej pierwsze miejsce pod względem długości i głębokości wśród niekrasowych jaskiń Sudetów. Skały w których utworzyły się jaskinie to leukoryolity, cechujące się doskonałą tabliczkowatą oddzielnością. Ta oddzielność spowodowała, że w niektórych miejscach odpęknięte od ścian płyty, przy tak wąskich szczelinach, opierają się o przeciwległą ścianę tworzą coś na kształt korytarzy jaskiniowych. Następnie takie półki zostały przysypane materiałem stokowym, tworząc na różnych poziomach korytarze.

Nie wiadomo co spowodowało powstanie szczelin. Jedna z hipotez mówi, że mogą to być szkody górnicze dlatego, iż pod Mniszkiem wydrążonych jest kilka chodników kopalń węgla. Mimo tego, że szczeliny w większości pozbawione są stropu, światło jest potrzebne już po około 7 m., a pionowe, kruche ściany wymagają użycia liny.



























Plan sporządzili: W. Bączek, D. Kubiak i A. Wojtoń.

1998 rok Andrzej Wojtoń