Wyprawa zaplanowana została na termin 09-16 luty . Podróż z Wałbrzycha do miejsca naszego przeznaczenia trwała około doby. W Karolivce do której dotarliśmy, znajduje się baza goszczącego nas speleoklubu Cyklop skąd pod otwór jaskini dzieliło nas już około 15 minut spaceru.

Odkrycie i nazwa Jaskini Optymistycznej są bezpośrednim skutkiem międzyklubowego konfliktu powstałego w połowie lat 60-tych. Klub z Tarnopola i klub Cyklop w tamtych latach wspólnie zajmowali się Jaskinią Ozierną. Z upływem czasu powstał spór o to, kto ma być wyłącznym opiekunem jaskini, ponieważ po latach wspólnej eksploracji oba kluby rościły sobie do tego prawo. Spór zakończył Cyklop, który zrzekł się praw do J. Oziernej i podjął poszukiwania swojej własnej jaskini. Członkowie tarnopolskiego klubu pewni, że lwowscy klubowicze nie znajdą jaskini dłuższej od nich, pożegnali ich słowami - idźcie optymiści!!! I tak w 1966 r. pod kierownictwem Myrona Sawczyna doszło do odkrycia drugiej pod względem długości korytarzy jaskini na świecie - J. Optymistycznej.

Jaskinia znajduje się na Podolu a otwór zlokalizowany jest na wysokości ok. 260m n.p.m. Obecnie długość pomierzonych korytarzy wynosi 218 km, niestety wszystkie plany jaskini
są na razie tylko na papierze, jednak cały czas trwają prace nad wersją elektroniczną planu. Jaskinia jest jednootworowa, posiada rozwinięcie poziome a labirynty korytarzy zajmują zaledwie obszar ok. 3km na 4 km powierzchni. W jaskini panuje stała temperatura 11C, a wilgotność sięga prawie 98%. Korytarze w przedniej części jaskini są już pogłębione przez co idzie się znacznie szybciej i wygodniej niż wcześniej (od wejścia do pierwszego biwaku „Cyklop” kiedyś grotołazi czołgali się ok. 12 godzin, a my teraz pokonaliśmy ta samą odległość w zaledwie 20 min.). Jednak im dalej w głąb jaskini tym trudniej, a korytarze stają się węższe i z reguły trzeba je już pokonywać na czworaka i czołgając się. Wyłącznym opiekunem jaskini jest klub Cyklop i każdy kto chce wejść do jaskini musi się z nim skontaktować, a najlepiej z prezesową - Natalią Judiną. Co dziwne nie ma możliwości wejścia do jaskini odpłatnie, możliwość zobaczenia jaskini mają tylko osoby pomagające w eksploracji.

Prace eksploracyjne w Jaskini optymistycznej trwają cały czas, ekspedycji w zależności
od możliwości i potrzeb w ciągu roku jest ok. 5-ciu. Naszym zadaniem na tej ekspedycji
była pomoc klubowiczom w pogłębianiu korytarzy w Rejonie Zachodniej Anakondy,
za Biwakiem Pająk. Działanie w tej jaskini wymaga ogromnej orientacji, bo ze zgubieniem się naprawdę nie ma problemu, zwłaszcza, że nasi ukraińscy koledzy po prostu biegają
po korytarzach znając je prawie na pamięć. Zdziwienie również zagościło na naszych twarzach na widok tamtejszych grotołazów tylko w przewiązanych „bandankach” na głowie, gdzie w naszym gronie nie było minuty bez dźwięku uderzającego o ścianę jaskini kasku.
W jaskini znajduje się obecnie 15-scie biwaków, a najmłodszym i zarazem najbardziej oddalonym od otworu jaskini jest Biwak Oaza zlokalizowany w Rejonie Szlachetnym. Budowa i wygląd biwaków jest bardzo podobny do siebie. Jest część sypialna, kuchnia
z uformowanym stołem i siedziskami z gliny oraz toaleta. Nasz przewodnik Bogdan Markovich twierdzi, że znane obecnie korytarze to około 40% całego systemu optymistycznej i jest duże prawdopodobieństwo połączenia w przyszłości J. Optymistycznej z J. Ozierną.

Podczas naszego pobytu w środku jeden dzień poświęciliśmy na zwiedzanie jaskini. Udało nam się zobaczyć m.in. przepiękną salę Kilimandżaro, w której widzieliśmy skupiska drobnych pomarańczowych kryształków wykształconych z gipsu, Galerię Wysockiego
w której znajduje się jego ołtarzyk, Biwak Oaza, w którym podziwiać nam przyszło pomysłowość ukraińskich grotołazów w postaci zainstalowanej pompy do czerpania wody oraz piękne białe i biało-miodowe kryształy znajdujące się w Rejonie Szlachetnym. Naprawdę różnorodność form gipsowych w jaskini zapiera dech w piersiach. Jeden dzień chodzenia po jaskini nie dał nam zobaczyć wszystkiego co sobie wymarzyliśmy, ale z drugiej strony może to i dobrze, bo pozostał niedosyt i powód by tam powrócić.



Kluby biorące udział w wyprawie:



Wałbrzyski Klub Górski i Jaskiniowy:
Kierownik- Karolina Szaflarska
Renata Jarocka-Lewandowska
Rafał Budka
Sebastian Lewandowski
Marcin Bugała
Daniel Kubiak
Mariusz Koszykowski,
Magda Staniszewska - Bugała


Speleoklub Bobry Żagań:
Katarzyna Lapunow
Krzysztof Formanowski
Patryk Krzykawski,

Speleoklub Gawra Gorzów Wielkopolski:
Rafał Plust

Klub Świętokrzyski:
Jan Kotwica